നീ ഒരു പട്ടം പോലെ ആയിരുന്നു..കൂടുതല്‍ ഉയരത്തിലേക്ക്, കൂടുതല്‍ ദൂരത്തിലേക്ക് സ്വതന്ത്രമായി പറക്കാന്‍ നീ ഇപ്പോഴും കൊതിച്ചിരുന്നു.സ്നേഹത്തിനെ നേര്‍ത്ത പട്ടു നൂല്‍ കൊണ്ട് ഞാന്‍ നിന്നെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ നീ എന്നോട് പറഞ്ഞു. "എന്റെ ജീവിതം എനിക്ക് എന്ജോയ്‌ ചെയ്യണം .എനിക്ക് കുറെ കുറെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ വേണം..ഇത് വരെ നീയും ഞാനും മാത്രം ആയിരുന്നു.എനിക്കത് പോര.. ഒരു പാട് കൂട്ടുകാര്‍ ഉള്ള ഒരു ലോകത്തില്‍ പറന്നു നടക്കാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. "
ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ഞാന്‍..പറയാന്‍ തോന്നാതിരുന്നതോ അതോ പറയണം എന്ന് വെച്ച കാര്യം വേണ്ട എന്ന് വെച്ചതാണോ എന്ന് എനിക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല. സ്നേഹമെന്നത് കയ്കുംബിളിലെ വെള്ളം പോലെ ആണ് എന്നാണല്ലോ മഹത് വചനം. ചേര്‍ത്ത് പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ കൈ വിരലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ചോര്‍ന്നു പോകുന്ന വെള്ളം..അതുകൊണ്ട് തന്നെ നിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ക്ക് എതിര് നില്ക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. പിടിച്ചു വെക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ നല്ലത് അഴിച്ചു വിടുന്നതാണെന്ന് തോന്നി.
ചരട് അറ്റ പട്ടം പോലെ നീ സന്തോഷിക്കുനത് ഞാന്‍ കണ്ടു.പുതിയ കൂട്ടുകാര്‍ പുതിയ ലോകം. ഒരു തിരഞ്ഞു നോട്ടം ആവശ്യമാണെന്ന് പോലും നിനക്ക് തോന്നിക്കാണില്ല.നിന്റെ ലോകത്തില്‍ സര്‍വ സ്വതന്ത്രന്‍ ആയി നീ വിരഹിച്ചു..ഉള്ളിലെ നീറ്റല്‍ പുറത്തു കാട്ടാതെ ഞാനും സന്തോഷം നടിച്ചു. നമുക്കിടയിലെ അകലം കൂടിവരുന്നത് കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ വേദനയോടെ ഞാന്‍ ഉള്‍കൊണ്ടു..ഇപ്പോള്‍ പിടികിട്ടാത്ത ദൂരത്തില്‍ ആണ് നീ എന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഒരു തപസ്സിനിയെ പോലെ ഇപ്പോഴും പൊട്ടി വീണ ചരടുമായി കാത്തിരിക്കുന്നു..എത്ര ഉയരത്തില്‍ പോയാലും പട്ടം ഒരു നാള്‍ താഴേക്ക്‌ തന്നെ വരും..വരുമ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ ചവിട്ടി അരക്കാതെ ഇരിക്കാന്‍ ഒരു കാവല്‍ മാലാഖയെ പോലെ നിനക്കായി ഞാന്‍ എന്നും കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാകും.
