ഇഷ്ടത്തിന്റെ രസതന്ത്രം

പുറത്തു മഴ തിമര്‍ത്തു  പെയ്യുന്നു. ജനലില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത് മഴയെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ പുറത്തേക്കു ഓടിയിറങ്ങി രണ്ടും കയ്യും ഉയര്‍ത്തി മഴയെ മൊത്തം ഉള്ളിലേക്ക് ആവാഹിക്കാന്‍ തോന്നി. പക്ഷെ കാണുന്നവരില്‍ അതുണ്ടാക്കാവുന്ന ചിന്താകുഴപ്പം ഓര്‍ത്തു മനസ്സുകൊണ്ട് മഴ നനഞ്ഞു  നോക്കിയിരുന്നു. 

ചില ഇഷ്ടങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ആണ് .നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന തടാകം പോലെ നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ നിറയും. ആ തടാകത്തില്‍ നമ്മുടെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ  താമരപൂക്കള്‍ വിരിയും. പൂക്കളുടെ ഭംഗിയും സുഗന്ധവും ഉള്ളില്‍ നിറയും. വരണ്ട വേനലില്‍ മഴക്കായി കാത്തിരിക്കുമ്പോള്‍, നമ്മുടെ നെറ്റിയില്‍ ഇറ്റു വീഴുന്ന മഴതുള്ളി പോലെ ആണ് ആ ഇഷ്ടം.ചിലപ്പോള്‍ പേമാരി ആയി, മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ നൂല്‍ മഴ ആയി നമ്മിലേക്ക്‌ അലിഞ്ഞു ഇറങ്ങുന്ന ഇഷ്ടം. എന്തിനു എങ്ങനെ എന്നൊക്കെ കാര്യകാരണങ്ങള്‍ ചികയുമ്പോള്‍ വേര്‍തിരിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അല്ലെങ്കില്‍ കാരണം കണ്ടെത്താനാവാത്ത വെറുതെ തോന്നുന്ന,  നിര്‍വചിക്കാനും പേരിടാനും കഴിയാത്ത ഒരിഷ്ടം.ചിലപ്പോള്‍ ആളിക്കത്തുന്ന അഗ്നിയില്‍ അകപെട്ടതു പോലെ അതു നമ്മെ പൊള്ളിക്കും. മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ മഞ്ഞു പോലെ തണുപ്പിക്കും. വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന റോസാപൂവിനോടും തളിര്‍ത്തു നില്‍ക്കുന്ന മാവിനോടും തോന്നുന്ന പോലെ ഒരിഷ്ടം.സൂര്യകാന്തിപൂവിന് സൂര്യനോട് തോന്നുന്ന, കടലിനു ആകാശത്തോട് തോന്നുന്ന,മഴത്തുള്ളിക്ക് വെയിലിനോടു തോന്നുന്ന, അതില്‍  ഉണര്‍ന്നു അതില്‍ ജീവിച്ചു അതില്‍ തന്നെ ഇല്ലാതാകാന്‍ തോന്നുന്ന ഒരിഷ്ടം.

എന്നാലും ഒരു ചാലു കീറി അതിനെ ഒഴുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ നമ്മുടെ  ഉള്ളില്‍ തന്നെ അടച്ചു സൂക്ഷിക്കും.  ഇഷ്ടം കൂടുന്തോറും സ്നേഹത്തിലേക്കുള്ള ദൂരം കുറയുകയും അത് ഒരു നീര്ചാലുപോലെ ഒഴുകാന്‍  തുടങ്ങുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ വരും വരായ്കകളുടെ  കണക്കുകള്‍ കൊണ്ട് അതിനെ തടഞ്ഞു നിര്ത്തുന്നു. എല്ലാ തടസ്സങ്ങളെയും അവഗണിച്ചു മുന്നോട്ടൊഴുകുമ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ ഉണരുന്ന തന്റേതു മാത്രം എന്ന  ബോധം. അതില്‍ നിന്നും ഉരുത്തിരിയുന്ന കൊച്ചു കൊച്ചു വഴക്കുകള്‍ . അവസാനം സ്നേഹിക്കാന്‍ പറഞ്ഞ അതേ കാരണങ്ങള്‍ തന്നെ വെറുക്കാനും പറയുന്നു. (ഒരിക്കല്‍ ഉള്ളില്‍  വിടര്‍ന്ന ഇഷ്ടത്തെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ ‍ കഴിയില്ല എന്ന് മനസിലാക്കി  നിറയുന്ന ഇഷ്ടത്തെ അടിച്ചമര്‍ത്തികൊണ്ട്.)