പൂര്‍ണ്ണവിരാമം

രണ്ടു ദിവസമായി അതിനെ കുറിച്ച് ആലോചിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടു

ഒരു പൂര്‍ണ്ണവിരാമം

മനസ്സിനെ അസ്വസ്ഥം ആക്കുന്ന ചില ബന്ധങ്ങളില്‍ നിന്നും ബന്ധനങ്ങളില്‍ നിന്നും.
ബാക്കിപത്രത്തില്‍ ഒന്നും അവശേഷിക്കുന്നില്ല. ഒന്നുമില്ലാതെ മുന്നോട്ടുള്ള യാത്ര സുഖകരം ആവില്ല.
കടങ്ങള്‍, കടപ്പാടുകള്‍, വാഗ്ദാനങ്ങള്‍, ചില മൃദുല വികാരങ്ങള്‍. എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിന് തടസ്സമായി മനസ്സിന്റെ
ഉള്ളറകളില്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന ഈ ഓര്‍മ്മകളെ ഒക്കെ തുടച്ചു നീക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെകില്‍ ഈ ജോലി എളുപ്പമായിരുന്നു
വഴി മാറി ഒഴുകിയ പുഴ പോലെ, കാണാത്ത വഴികളിലൂടെ
എവിടെക്കോ എന്തിനെന്നറിയാതെ ഒഴുകികൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 
ഒരിക്കലും എവിടെയും അഴിമുഖം കാണാന്‍ കഴിയില്ല എന്നറിയുമ്പോള്‍
ഈ ഒഴുക്ക് എന്നെ അസ്വസ്ഥം ആക്കുന്നുണ്ട് 
ഒരു കളത്തില്‍ നിന്നും മറ്റൊന്നിലേക്കു കൃത്യമായി നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരികുമ്പോള്‍ തട്ടിയെറിഞ്ഞ കരുവിനെ പോലെ.

തലക്കുള്ളില്‍  കുട്ടിയും കോലും കളിക്കുന്ന സംഖ്യകള്‍,ഉത്തരം നല്കാനാകാത്ത വീര്‍പ്പുമുട്ടിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍.

തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാത്ത എന്തൊക്കെയോ ചേര്‍ന്ന് എന്നെ ഞാന്‍ അറിയാത്ത വഴികളിലൂടെ നടത്തിക്കുന്നു.

പരിഭവങ്ങള്‍, പരാതികള്‍ ഇവ കേള്‍ക്കാന്‍ മാത്രം ഉള്ളതാണോ?

തിരിച്ചു പറയാനോ ചോദിക്കാനോ ഉള്ള അവകാശം പോലും നിഷേധിക്കപെട്ടിരിക്കുന്നു
നിന്റെ കണ്ണില്‍ പഴയ സ്നേഹം കാണുന്നില്ല എന്ന് പരാതി പറയുമ്പോള്‍ എന്റെ കണ്ണില്‍ നിറയുന്ന കണ്ണുനീര്‍ കാണാതെ പോകുന്നവര്‍ക്കായി മനസ്സിന്റെ ഒരു കോണില്‍ പോലും സ്നേഹം ബാക്കി വെക്കാന്‍ ഇല്ല.
സ്നേഹം എന്നാല്‍ കണ്ണില്‍ നിറഞ്ഞു ചുണ്ടിലൂടെ ഒഴുകി സിരകളില്‍ അഗ്നി പടര്‍ത്തി ശമിക്കുന്ന ഒന്ന് മാത്രം ആകുമ്പോള്‍ ബന്ധത്തിന്റെ ആഴത്തെ കുറിച്ച് ആശങ്കപെടുന്നതെന്തിനാണ്?
ആഴമുള്ള കിണറ്റിലെ വെള്ളം വറ്റാറില്ല എന്നത് ഒരു മിഥ്യ മാത്രം ആണോ?




മനസ്സ് അസ്വസ്ഥം ആണ് വഴി മാറി ഒഴുകിയ പുഴ പോലെ ..

മുന്നോട്ടു ഒഴുകാന്‍ വയ്യാതെ...പഴയ നീര്ചാലിലേക്ക് തിരിച്ചെത്താന്‍ കഴിയാതെ..
ഒരു പൂര്‍ണ്ണവിരാമം,  അത് ആവശ്യം ആണ്, പക്ഷേ..