സായാഹ്ന നടത്തത്തിനിടയിൽ ആണവൻ ചോദിച്ചത്  " നമുക്ക് സ്വപ്നങ്ങളുടെ താഴ് വാരത്തിലേക്ക് പോയാലോ?"

സ്വപ്നങ്ങളുടെ താഴ് വാരമോ  ?

അങ്ങനെ ഒരു സ്ഥലം ഉണ്ട് . നാല് കുന്നുകല്ക്കിടയിലെ പച്ചപട്ടു വിരിച്ച ഒരു സ്ഥലം. അവിടെ തെളിനീരോഴുകുന്ന ചെറിയ അരുവി ഉണ്ട്. നിറയെ പൂത്ത പൂമരങ്ങൾ ഉണ്ട്. കായ്കൾ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഫലവൃക്ഷങ്ങൾ ഉണ്ട്.  കിളിക്കൂടുകളും അവയുടെ ശബ്ദങ്ങളും ഒക്കെ ഉള്ള സ്വര്ഗതുല്യമായ ഒരു സ്ഥലം. അവിടെ ഉള്ള പടര്ന്നു പന്തലിച്ച വേങ്ങ മരത്തിൽ നമുക്കും ഒരു കൂടൊരുക്കണം. അതിന്റെ പടര്ന്ന കൊമ്പുകളിൽ നമ്മുടെ കുട്ടികൾക്ക് ഊഞ്ഞാൽ  കെട്ടികൊടുക്കണം.

സ്വർഗ്ഗ താഴ്‌വരയെ കുറിച്ച് അവൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു . നടന്നു തീർത്ത ദൂരം അവൾ അറിഞ്ഞതേയില്ല.  അവളുടെ മനസ്സില് മരവീടും ഊഞ്ഞാലും കിളികളും പൂക്കളും മാത്രം നിരന്നു നിന്നു.

കയ്യിലെ അവന്റെ പിടുത്തം മുറുകിയപ്പോൾ ആണവൾ ചുറ്റും നോക്കിയത് . വിദൂരതയിൽ നിന്നെന്ന പോലെ അവന്റെ സ്വരം അവൾ കേട്ടു  " ഇതാണ് ആ താഴ് വര "

അവൾ ചുറ്റും നോക്കി . എവിടെ പാലരുവി ? എവിടെ കിളികൾ ? എവിടെ പൂമരം ?

വിണ്ടു കീറിയ മണ്ണിലൂടെ ഭൂമിയുടെ മാറിടം അവൾ കണ്ടു. ഇതെങ്ങനെ സ്വപ്ന(സ്വർഗ്ഗ)ഭൂമി ആകും ?

ഉള്ളിലെ ചോദ്യങ്ങൾ വിങ്ങലുകൾ ആയി അത് ഒരു ചെറിയ പുഴ പോലെ അവളുടെ കണ്ണിലൂടെ ചാലിട്ടിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ കൈവിരലുകൾ കൊണ്ടവയെ തടഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു
"കരയരുത് ..നിന്റെ കണ്ണുനീരിന്റെ ഒരു ചെറിയ നനവ്‌ മതി വരണ്ടു തുടങ്ങിയ ഈ മണ്ണിൽ പുതിയ നാമ്പുകൾ വിടരാൻ . അവ വളർന്നു വലുതാകാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ വീണ്ടും ഇത് പോലെ വെള്ളം കിട്ടാതെ വരണ്ടു പോകും. അവയ്ക്ക് ആവശ്യം ഉള്ളപ്പോൾ ഒക്കെ നീര് കൊടുക്കാൻ തയ്യാറാണെങ്കിൽ മാത്രം നിന്റെ കണ്ണീരിനെ ഒഴുക്കി വിടുക ഇല്ലെങ്കിൽ അവയെ ഒഴുകാതെ തടഞ്ഞു നിര്ത്തുക ?

അവന്റെ കൈകളെ എടുത്തു മറ്റികൊണ്ടവൾ ആ പുഴയെ ഒഴുക്കി വിട്ടു ..ഇപ്പോഴും അവന്റെ സ്വപ്ന താഴ്‌വാരം പൂത്തു തളിർക്കാൻ വേണ്ടി അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു