നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ

 

 

മേടചൂടില്‍ കോഴിക്കോട് ചുട്ടുപൊള്ളുന്നു..അതില്‍ നിന്നും ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം ആയിരുന്നു വയനാട്ടിലേക്കുള്ള യാത്ര.കാലത്ത് ആറു മണിയുടെ ബസിനു തന്നെ കേറി..ചുരത്തില്‍ ഒന്നാം വളവില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ തന്നെ രോമങ്ങളെ പറിച്ചെടുക്കുന്ന തണുപ്പ് ..അറിയാതെ കണ്ണുകള്‍ അടഞ്ഞു പോയി..

അമ്മേ, വയനാടിന്റെ മണം..മോന്‍ എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി ..വയനാടിനു ഇപ്പോള്‍

കാപ്പിപൂക്കളുടെ സുഗന്ധം  ആണ്..

പച്ച ഇലകള്‍ക്കിടയിലെ വെളുത്ത പൂക്കള്‍ ..അതിന്റെ സുഗന്ധം തേടി തേനീച്ചകള്‍ മൂളി പറക്കുന്നു

പേരറിയാത്തതും അറിയുനതുമായ അനേകായിരം പൂവുകള്‍ പൂത്തുലഞ്ഞു കിടക്കുന്നു ..

വയനാട്‌ ഇപ്പോഴും സുന്ദരി ആണ്..ഒരു പാട് കോണ്‍ക്രീറ്റ് കെട്ടിടങ്ങള്‍ വന്നു എങ്കിലും തണുപ്പും പൂക്കളും കാടിന്റെ വശ്യതയും ഇവിടം വിട്ടു പോകാന്‍ മടിക്കുന്ന പോലെ..

വഴിവക്കിലെ ഗുല്‍മോഹര്‍ ഇല പൊഴിച്ചിരിക്കുന്നു..മേയ് മാസത്തെ വരവേല്‍ക്കാന്‍..

മേയ് മാസത്തില്‍ ഗുല്‍മോഹര്‍ തീക്കനല്‍ ആണ്..തല നിറയെ ചുവപ്പ് പൂക്കളും  ആയി അസ്തമന സൂര്യനെ വെല്ലുവിളിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്  കാണാന്‍ തന്നെ ഒരു രസം ആണ്..പ്രണയത്തിന്റെ നിറം ചുവപ്പാണ് എന്നാണല്ലോ എങ്കില്‍ ഗുല്‍മോഹര്‍ പ്രണയിക്കുന്നത്‌ ആരെ ആയിരിക്കും ..തനിക്കു ചൂടും ചുവപ്പും നല്‍കിയ സൂര്യനെയോ അതോ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നു ഇക്കിളി കൂട്ടുന്ന കാറ്റിനെയോ..എനിക്കും പ്രണയം ആണ് ഗുല്മോഹരിനോട്..രാജ്ഹമുന്ദ്രിയിലെ ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന വേനലില്‍ എന്റെ ബെഡ് റൂമിന് മുകളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു എനിക്ക് തണുപ്പും കാറ്റും നല്‍കിയപ്പോള്‍ മുതല്‍ ഞാന്‍ ഗുല്‍മോഹറിനെ പ്രണയിക്കുന്നു..കൊന്നയും പൂത്തുലഞ്ഞു കിടക്കുന്നു..ഈ വര്‍ഷവും എനിക്ക് വിഷു ആഘോഷം ഇല്ല. അടുത്ത ബന്ധുക്കളുടെ വേര്പാടിനെക്കള്‍ വലുതല്ലല്ലോ ആഘോഷങ്ങള്‍ ഒന്നും..മുറ്റത്തെ മുല്ലവള്ളിക്ക് ചുറ്റും പൂക്കള്‍ പൂക്കളം തീര്‍ത്തിരിക്കുന്നു ..മുല്ലപൂക്കളുടെ മദിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം.

വൈകുന്നേരത്തെ ബസിനു തന്നെ മടങ്ങി..തിരിച്ചു വരാന്‍ ഒട്ടും മനസുണ്ടായിരുന്നില്ല ..പക്ഷെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള് ഏപ്പോഴും ‍നമ്മെ തിരികെ വിളിക്കുന്നു..

ഇനി ഒരു യാത്ര എപ്പോഴാണ് എന്നറിയില്ല ..പക്ഷെ എന്റെ മനസിലും ഓര്‍മകളിലും എന്നും ഉണ്ടാകും ഈ സുന്ദരി..